ಚೆಂದ ಚೆಂದದ ಕಾಟನ್ ಸೀರೆಯುಟ್ಟು, ಕಿವಿಗೆ ರಿಂಗ್ ತೊಟ್ಟು ಓಡಾಡುವ ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಯರು, ಕೆಂಪು ಹಣೆಬೊಟ್ಟು, ಸಿಂಧೂರವನ್ನು ಬೈತಲೆಗೆ ಬಳಿದ ಮದುವೆಯಾದ ಸ್ತ್ರೀಯರು, ಕಂಡೂ ಕಾಣದ ಮೇಕ್ ಅಪ್, ಬದಿಗೆ ಬೈತಲೆ ತೆಗೆದು ಎಣ್ಣೆ ಬಳಿದು ಬಾಚಿದ ಕೂದಲು, ಸದಾ ಜುಬ್ಬಾ ಪೈಜಾಮ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಖಾದಿ ಕೋಟು ತೊಟ್ಟು, ದೊಡ್ಡ ಫ್ರೇಮಿನ ಕನ್ನಡಕದೊಳಗೆ ಮರೆಯಾದ ಮುಖ ಹೊತ್ತ ಸುಂದರರು. ಇವಿಷ್ಟೂ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳ ವಿವರಣೆಯಾದರೆ, ಅವರಿರುವ ಜಾಗಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಚಂದ. ಸುಮ್ಮನೆ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಹರಿಯುವ ನದಿ, ಹಸಿರು ಉಟ್ಟ ಪರಿಸರ, ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಗುಡಿಸಲುಗಳು, ಅಲ್ಲೊಂದು ಕೋಳಿ, ಮರಕ್ಕೆ ಕಲ್ಲೆಸೆಯುವ ಹುಡುಗರು. ಮನೆಗಳೋ ಅತೀ ಚೆಂದದವು, ಅವುಗಳಿಗೆ ಸುಂದರ ಬಾಲ್ಕನಿಗಳು, ಕಿಟಕಿಗಳು, ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಣುಕುವ ಚೆಂದ ಚೆಂದದ ಮುಖಗಳು. ಊಟದ ಹಿತ್ತಾಳೆ ತಟ್ಟೆಗಳು, ಲೋಟಗಳು, ದಾದಾ ಬಾಬು, ಕಾಕಾ ಬಾಬು, ಕಾಕಿ ಮೊನಿ, ಶೋನ ಮುನಿ, ಪೊಧಿ(ಅತ್ತಿಗೆ) ಹೀಗೆ ಬಗೆ ಬಗೆ ಕಿವಿಗೆ ಹಿತವೆನಿಸುವ ಸಂಬೋಧನೆಗಳು. ಇಡೀ ಪರಿಸರ ಮನುಷ್ಯರ ಸಾದಾ ಸೀದಾ ಉಡುಗೆ ತೊಡುಗೆಯೊಂದಿಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೊಂದುತ್ತಿತ್ತಲ್ಲ, ಆ ಕಾಲವೆಷ್ಟು ಚೆನ್ನವಿತ್ತು, ನಾನಿರಬಾರದಿತ್ತೇ ಆವಾಗ ಎಂದು ಖಂಡಿತಕ್ಕೂ ಅನಿಸುತ್ತದೆ . ಅನುರಾಗ್ ಬಸು ಎಪಿಕ್ ಚಾನೆಲ್ಲಿಗೋಸ್ಕರ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದ್ದ ‘ಸ್ಟೋರೀಸ್ ಒಫ್ ರವೀಂದ್ರ ನಾಥ್ ಟಾಗೋರ್” ನ ಪುಟ್ಟ ಪರಿಚಯವಿದು. ಟಾಗೋರರ ಕಥೆಗಳನ್ನ ಎಷ್ಟು ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟೇ ನೀಟಾಗಿ ಕತ್ತರಿಸಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಬಸು. ಟಾಗೋರರ ಕಥೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೊಸತೇನೂ ಹೇಳುವಂತಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟು ಚೆಂದದ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಅಷ್ಟೇ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ, ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವಲ್ಲಿ ಬಸು ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ. ಇಂಪಾದ ಸಂಗೀತ, ಉತ್ತಮ ಛಾಯಾಗ್ರಹಣ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಖುಷಿ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಪಾತ್ರದಾರಿಗಳಂತೂ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ನಟಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಕಾಬೂಲಿವಾಲಾದ ಮುದ್ದು ಮಿನಿ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಳು. ಇನ್ನು ಬಹುತೇಕ ಎಪಿಸೋಡುಗಳಲ್ಲಿ ಕಥೆಯ ಅಂತ್ಯದೊಡನೆ ಮುಂದಿನ ಕಥೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಪ್ರಯೋಗ ಖುಷಿ ಕೊಟ್ಟಿತು.
No comments:
Post a Comment